Grodzisko w Podgórzu położone jest na tzw. Kosmalowej Górze – wysokiej 80-metrowej skarpie – znajdującej się w granicach wsi. Skarpę od zachodu opływają wody rzeki Chodelki wpadającej do Wisły. Przebieg wału został zaznaczony na mapie Mayera von Heldensfelda z 1804 r. oraz mapie kwatermistrzowskiej z 1839 r. Pierwszą informację o wale ziemnym zidentyfikowanym w terenie przekazał Henryk Wiercieński w 1910 roku, a następnie potwierdził ją wizytujący stanowisko w 1928 r. archeolog Roman Jakimowicz. Niestety obecnie wały grodziska nie są czytelne w terenie.
W roku 2002 na  przeprowadzono weryfikacyjne badania wykopaliskowe w wyniku których uchwycono fragment fosy oraz wału. Pozostałości umocnień zarejestrowano przy krawędzi północnej skarpy. Fosa miała szerokość 4-6 m i głębokość do 1,2 m. Udokumentowane w pobliżu negatywy słupów wiązane są z reliktami wału drewniano-ziemnego o nieokreślonej konstrukcji. Nie jest także możliwe określenie jego przebiegu. Szacunkowa powierzchnia grodziska wynosi około 2,5-3 ha. Ponadto na majdanie odkryto spalone relikty drewnianego budynku (ok. 3 x 3,5 m), który zinterpretowano jako wieżę obronną. Datowanie ¹⁴C zwęglonego drewna wskazuje na VII-IX wiek (po kalibracji 637AD (95%) 840AD). Przyjmuje się strażniczą rolę obiektu wiążąc jego funkcjonowanie z zabezpieczeniem średniowiecznej przeprawy na Wiśle. Na majdanie odkryto również obiekty pradziejowe i wczesnośredniowieczne – mieszkalne i gospodarcze. Z powierzchni zebrano materiał datowany na okres VIII-XII wieku oraz późnośredniowieczny i nowożytny.