Grodzisko znajduje się w miejscowości Gęś pod nazwą lokalną Wały i Horodek. Zostało założone na piaszczystym wyniesieniu otoczonym podmokłymi łąkami. Obiekt ma kształt wydłużonego owalu. Majdan otaczają dwa wały przedzielone fosą. Wymiary na osiach N-S i E-W wynoszą ok. 85 x 115 m (pow. 0,85 ha). Grodzisko jest częściowo zniszczone eksploatacją piasku oraz przecina je polna droga.
Grodzisko zostało odkryte w latach 60. XX wieku. W 1973 roku badania sondażowe przeprowadził Andrzej Hunicz. Założonych zostało 5 wykopów badawczych. Pierwszy przeciął wał zewnętrzny, który rozpoznano jako nasyp ziemny. Cztery pozostałe założono w części centralnej i zachodniej obiektu. Zaobserwowano występowanie warstwy kulturowej o stosunkowo niewielkiej miąższości, ale nie natrafiono na żadne ślady zabudowy. Na tej podstawie A. Hunicz sformułował tezę, iż obiekt obronny pełni funkcję schronieniową i był stosunkowo krótko użytkowany. Odmienną koncepcję postawiła Maria Miśkiewicz podważając tylko refugialne użytkowanie grodziska.
Z badań pozyskano fragment ceramiki datowany na XI-XII/XIII wiek, natomiast z powierzchni pochodzi kilka fragmentów naczyń z XII wieku oraz nóż żelazny. Ze względu na niewielki stopień rozpoznania grodzisko można wstępnie datować na XI-XIII wiek.