W 1991 roku rozpoznano nawarstwienia kulturowe oraz pozyskano materiał ruchomy, przede wszystkim fragmenty ceramiki naczyniowej (około 100 fragmentów i kości zwierzęce). W 1980 roku z badań powierzchniowych pochodzą fragmenty naczyń ceramicznych.

Grodzisko położone jest na skraju głębokiej i bagnistej doliny rzeki Ruziec, na naturalnym wyniesieniu, w odległości kilkudziesięciu metrów od prawego brzegu rzeki, pośród podmokłych łąk. Wyniesienie to zostało odcięte głębokim i szerokim przekopem. Obiekt znajduje się około 350 m w kierunku południowo--zachodnim od kościoła, posadowionego na zachodnim krańcu wsi Ruże. Nazwa miejscowa „Szaniec".

W trakcie badań w 1991 roku wykonano szkic sytuacyjno-wysokościowy, ponadto eksploracją objęto wykop sondażowy, obiekt przecięto serią odwiertów. Obiekt wzniesiono w miejscu użytkowanym już w okresie wpływów rzymskich.  Gród znajdował się w miejscu z natury obronnym – posadowiony na wysokim wzniesieniu o stromych zboczach, otoczony z trzech stron rzeką i bagnami, z ostatniej głębokim obniżeniem. Powierzchnia grodziska jest płaska, jedynie w południowo-zachodniej części czytelne jest lekkie przewyższenie, być może to ślad po wale. Taki stan górnej powierzchni grodziska jest wynikiem wykorzystywania go rolniczo. Wzdłuż południowo-wschodniej krawędzi wykonano na odcinku kilkunastu metrów przekop, niszcząc w ten sposób fragment nasypu.