do 1968 r. - kilkadziesiąt ułamków naczyń obtaczanych. Niektóre zdobione m. in. motywami linii falistej i stempelkowych dołków (Kaletynowie, Lodowski 1968).

2010 - 1698 fragmentów naczyń ceramicznych (w tym 64 ułamki naczyń z epoki brązu/żelaza kultury łużyckiej, 1 fragment naczynia neolitycznego); fragment prażnicy; 1 przęślik i 1 dużych rozmiarów pacior; osełki kamienne, kamień szlifierski tzw. brus; 2 szydła, prawdopodobnie fragment łyżwy kościanej; zabytki metalowe: nóż, 2 szydła, nóż z wolutowymi zakończeniami, niewielki fragment topora, kółko z drutu brązowego; 2 szklane paciorki; kości zwierzęce (Biermann, Kieseler, Nowakowski 2014; 2016).

Grodzisko zlokalizowane ok. 2 km na północ od wsi, na lewym brzegu Odry w odległości 0,7 km na zachód od rzeki, na krawędzi wysoczyzny na wys. 90 m n.p.m. (Kaletynowie, Lodowski 1968; Biermann, Kieseler, Nowakowski 2016).

Grodzisko założone na planie owalu o wymiarach majdanu 37 x 30 m, z zachowanym wałem na długości 2/3 obwodu. Od południowego wschodu i północy widoczne są ślady fosy. Przed wojną obiekt wiązano z reliktami urządzeń obronnych z czasów wojny trzydziestoletniej i nazywano potocznie Schwedenschanze. Po tą nazwą grodzisko funkcjonowało w pierwszych pracach poświęconych śląskim założeniom obronnym. Badania powierzchniowe na stanowisku przeprowadził w końcu XIX w. H. Söhnel.

W latach 60-tych XX w. podczas pierwszych badań archeologicznych na majdanie zarejestrowano warstwę kulturową o miąższości ok. 0,5 m, zwierającą materiał ceramiczny datowany wówczas na X/XI-XII w. (Söhnel 1896; Kaletyn 1965; Kaletynowie, Lodowski 1968).

W 2010 r. podjęto badania wykopaliskowe na stanowisku w ramach realizacji projektu pt. "Vom Burgwall zur Rechtsstadt in Schlesien. Untersuchungen zum Wandel der Herrschafts-Siedlungs- und Wirtschaftsstrukturen im Mittelalter am Beispiel von Köben an der Oder", finansowanego przez Fundację im. Alexandra von Humboldta (Bonn-Bad Godesbeg und Berlin berichtigen). Założono wówczas 3 wykopy na majdanie oraz na wale. Analiza dendrochronologiczna próbek drewna pochodzących z przepalonych belek wału fazy młodszej, wskazuje, że został on zbudowany krótko po 855 r., prawdopodobnie ok. 860 r. Niestety nie uzyskano próbek drewna z najstarszej fazy wału (Biermann, Kieseler, Nowakowski 2014; 2016).

Ceramika wczesnośredniowieczna pod względem cech technologiczno-stylistycznych stanowi jednolity zbiór. Została ona wykonana techniką lepienia, następnie częściowo obtaczana na kole garncarskim. W materiale z grodziska wyróżniono naczynia nie zdobione, zdobione motywami wykonanymi grzebykiem lub narzędziem jednodzielnym oraz naczynia zdobione motywami plastycznymi (tzw. dalkowsko-obrzańska ceramika). Pozyskane formy, swoją technologią oraz stylistyką nawiązują do naczyń znanych z innych stanowisk wczesnośredniowiecznych w północno-zachodniej części Dolnego Śląska i południowo-zachodniej Wielkopolski, datowanych na IX-X w. (Obiszów, Gostyń, Przedmoście, Bruszczewo). Analiza dendrochonologiczna, analiza odsłoniętej stratygrafii i pozyskanego materiału archeologicznego, pozwoliła określić czas funkcjonowania warowni od poł. IX w. do przełomu IX/X w. Liczne znaleziska wskazują, że obiekt był stale zamieszkany i jedynie w okresie zagrożenia mógł pełnić funkcję refugium dla okolicznej ludności (Biermann, Kieseler, Nowakowski 2014; 2016).