- liczne fragmenty naczyń ceramicznych (kilka tysięcy);
- nóż w kościanej rękojeści zdobionej nacięciami;
- grzebień kościany
- dwa groty bełtów od kuszy;
- krzyżyk kamienny;
- szydło kościane;
- enkolpion typu kijowskiego;
- 62 szklane bransoletki;
- dwa fragmenty szklanych pierścionków;
- krzesiwo ogniwkowe;
- ostroga, paciorki, liczne kości zwierzęce.

W warstwach wczesnośredniowiecznych odkryto osiem czaszek ludzkich i luźno rozrzucone fragmenty kości z postkranialnej części szkieletów. A. Gruszczyńska wysunęła przypuszczenie, że znaleziska te należy wiązać z najazdem Tatarów, który miał jej zdaniem położyć kres funkcjonowania grodu.

Grodzisko położone jest na płaskiej piaszczystej łasze, na dnie terasy zalewowej Lubaczówki, pomiędzy jej dwiema odnogami. Na terenie grodziska zbudowano w 1380 r. zamek. Obecnie kształt grodziska jest mocno zniekształcony w związku z przeprowadzanymi wielokrotnie niwelacjami terenu podczas budowy i przebudowy zamku. Na starych planach katastralnych rysuje się jednak wyraźny kształt pierwotnego wczesnośredniowiecznego założenia na planie owalu (200 x 100 m, powierzchnia około 1,5 ha). Od strony S widoczny jest ślad po fosie.

Stratygrafia: Słabo rozpoznana, w spągowych partiach warstw kulturowych (na głębokości od 100-200 do maksimum 380 cm) na terenie wzgórza zamkowego występują liczne zabytki wczesnośredniowieczne.

Typ umocnień: Nie rozpoznane, drewniano-ziemne. W trakcie badań przeprowadzonych przez A. Gruszczyńską na stoku E wzgórza zamkowego natrafiono na głębokości 210 i 310 cm na drewniane elementy konstrukcji, interpretowane jako pozostałości wczesnośredniowiecznego wału.

Zabudowa: Brak danych.