Odkrycie na terenie stanowiska żelaznej „wielkomorawskiej” przewleczki od sprzączki do ostrogi (IX w.) oraz kilku żelaznych, grotopodobnych przedmiotów („grzywienek”), których okres występowania wiąże się na terenie południowej Polski przede wszystkim z IX w. (ewentualnie najpóźniej 1. poł. X w.

Stanowisko położone jest na kulminacji wydłużonego wzgórza (380 m n.p.m.), usytuowanego w widłach Sanu i jego niewielkiego lewobrzeżnego dopływu Sanoczka. Majdan grodziska wyniesiony jest około 150 m ponad poziom dna doliny Sanu. Założenie ma kształt wydłużonego owalu (dłuższa oś biegnie po linii grzbietu wzgórza, czyli SE-NW). Wymiary całości grodziska wynoszą około 400 x 100 m (powierzchnia w obrębie wałów około 3 ha). Główny człon grodziska, położony w najwyższej partii wzgórza, ma kształt owalu o wymiarach około 200 x 75 m. Otacza go pojedyncza linia wał, od strony NE widoczny jest równoległy do niego drugi i trzeci odcinek wału. Ów trzeci odcinek wału otacza także główny człon grodziska od strony N i NW, czyli opadającego lekko w kierunku NW grzbietu wzgórza. Od tej strony na opadającym grzbiecie wzgórza widoczne są dwa kolejne łukowato wygięte odcinki wału. Nie jest jasne, jak wyglądały pierwotnie obwałowania grodu od strony S i SW. Obecnie poza pojedynczą linią wału głównego członu grodziska na powierzchni stoku wzgórza brak wyraźnych śladów kolejnych linii umocnień. Pierwotnie wały takie mogły się tu znajdować, lecz na skutek silnych procesów stokowych zostały zamyte aż po poziom korony materiałem transportowanym z wyższych partii grodziska.

Stratygrafia: Brak danych.

Typ umocnień: Brak danych.

Zabudowa: Brak danych.

Nie opublikowano rycin zabytków z badań  A. Kunysza. Szczegółowe badania powierzchniowe, przeprowadzone ostatnio przez J. Ginalskiego (informacja ustna) potwierdziły wczesnośredniowieczną metrykę grodziska.

Nie jest jasne, czy A. Kunysz przeprowadził na grodzisku badania sondażowe. W starszej publikacji informuje o takim fakcie, w późniejszych już nie. Wyjaśnienie chronologii i funkcji grodziska „Horodna” jest pilnym postulatem badawczym wobec faktu istnienia domniemanego grodu plemiennego także na stanowisku „Horodyszcze”, położonym na sąsiednim wzgórzu w tej samej miejscowości (zob. niżej). Plan grodziska sporządzony przez T. Żurowskiego nie oddaje rzeczywistego układu obwałowań, istotne obserwacje poczynił w tym zakresie J. Ginalski w trakcie dokładnej prospekcji terenowej obszaru stanowiska. W odległości 300 m na N od grodziska, na sąsiednim grzbiecie znajduje się wczesnośredniowieczne ciałopalne cmentarzysko kurhanowe, datowane na VIII - X/XI w.