Fragmenty naczyń ceramicznych.

Grodzisko położone jest na cyplu wzgórza, wysuniętym w kierunku W (380 m n.p.m.). Założenie ma kształt wydłużonego owalu o długości ponad 400 m (powierzchnia ponad 3 ha). Otoczone jest pojedynczą linią wału (o wysokości w niektórych miejscach do 4 m), od strony E przylega do niego niewielkie trójkątne podgrodzie, bronione od strony E wałem o wysokości do 1,5 m. Nie można wykluczyć, iż wał tego podgrodzia ciągnął się pierwotnie dalej w kierunku W, tworząc zewnętrzną, równoległą linię obronną, chroniącą gród od strony S i W. W terenie domniemany wał jest niewidoczny.

Stratygrafia: W oczyszczonych ścianach ziemianek z okresu wojny w obrębie obwałowań G. Leńczyk nie stwierdził obecności warstw kulturowych.

Typ umocnień: Wał grodu zbudowano zapewne w konstrukcji przekładkowej (typ WIIIA1), jego szerokość wynosiła pierwotnie minimum 4 m. Technika budowy wału podgrodzia nie została rozpoznana w wystarczającym stopniu.  

Zabudowa: Brak śladów (nie rozpoznano w stopniu dostatecznym majdanu grodziska).

Datowanie grodziska oparte zostało na analizie bardzo nielicznych fragmentów naczyń. Obiekt wymaga solidnego rozpoznania drogą badań archeologicznych.