Grodzisko dwuczłonowe w kształcie nieregularnego wieloboku o powierzchni około 27000 m2 (Góra św. Wawrzyńca).

Człon I (N) w kształcie regularnego trapezu obejmuje płaski majdan nieznacznie obniżający się w kierunku N. Jego wymiary mierzone po linii N-S i S-E wynoszą odpowiednio około 200x130 m. Powierzchnię członu I ogranicza od SW, W, N oraz E krawędź wysoczyzny, natomiast od strony SE - w miejscu największego przewężenia cypla, zbocze majdanu członu II (SE). Człon II ma kształt regularnie nerkowaty o wymiarach mierzonych u podstawy wału około 100x140 m. Łukowaty wał oddzielający powierzchnię grodziska od reszty wysoczyzny ma u podstawy szerokość 50 metrów. Największe wypiętrzenie wału w stosunku do poziomu osady podgrodowej występującej od strony SE grodziska wynosi około 15 m. Bezpośrednio przy wale od strony N znajduje się płaski majdan obejmujący powierzchnię około 1500 m2, wypiętrzony w stosunku do poziomu członu I około 3 m. Bezpośrednio na SW od wału, między jego zewnętrznym skłonem a krawędzi wysoczyzny znajduje się spłaszczenie o szerokości około 10 m stanowiące zapewne ślad po drodze dojazdowej do obiektu. Największe deniwelacje w obrębie stanowiska występują w jego części SE, między największym wypiętrzeniem wału a dnem w dolinie Wisły i wynoszą około 75 m.

W trakcie prospekcji terenowej w 1992 roku we wnętrzu grodziska znajdowało się pole uprawne od początku XXI wieku majdan wyjęty został decyzją konserwatorską spod uprawy, wał grodziska (Góra św. Wawrzyńca) porośnięta jest od N drzewami a od S roślinnością trawiastą (rezerwat roślinności kserotermicznej).