Ceramika naczyniowa, gliniane przęśliki. Kości zwierzęce, ziarna zbóż (żyta, jęczmienia, prosa, pszenicy). Przedmioty z kości i rogu: gładzik, oprawki. Kamienna forma odlewnicza, osełki rozcieracz. Brązowe okucie pochwy miecza, żelazna sprzączka, fragment żelaznej misy.

W latach 1949-1950 średnica wałów liczona od wierzchołka wynosiła: Pn=Pd 47 m i W-Z 40 m; wał osiągał wysokość 2-2,5 m, lepiej zachowany był od strony zachodniej i południowej, część wschodnia i północna przetrwały szczątkowo. W wyniku wykopalisk stwierdzono, że brama znajdowała się w południowej części umocnień. Obecnie w wyniku prac rewitalizacyjnych wał grodziska tworzy sztuczny nasyp z nasadzoną zielenią, a przejście bramne usytuowane zostało w  północnym odcinku wału. 

Krystyna Musianowicz, autorka wykopalisk na bródnowskim grodzisku w latach 1949-1950 wyraziła opinię, że był to obiekt dwuczłonowy. Nie potwierdziły tego badania wykopaliskowe przeprowadzona przez Olgę Lipińska w latach 1989-1900.