do 1968 r. - kilka ułamków naczyń glinianych zdobionych oraz kilka niezdobionych (Kaletynowie, Lodowski 1968).

1976-1978 - liczne fragmenty naczyń ceramicznych, kości zwierzęce, przedmioty metalowe: ułamek dłuta, nożyce, ozdobne okucie z brązu, srebrny guz zdobiony z domieszką cyny, kowadło, grot strzały kuszy, 8 gwoździ, fragment podkowy, wędzidło; żużle; przedmioty kamienne: osełki; przęśliki gliniane, szydło z żelaza i z rogu, rylce kościane (Kaźmierczyk 1983).

Grodzisko zlokalizowane w południowej części miasteczka, koło kościoła, na południowym stoku wzniesienia o wys. 280 m n.p.m. (Kaletynowie, Lodowski 1968).

Obiekt założony na planie wydłużonego owalu na osi wschód-zachód o wymiarach u podstawy 42x64 m, w górnej części 31x51 m. W części północnej znajduje się rozsypisko wału o długości ok. 45 m, szerokość podstawy 2 m, wysokość wału 0,7 m (Kaletynowie, Lodowski 1968).

W starszej literaturze grodzisko datowano na XI-XII w. Pierwsze badania ratunkowe na stanowisku podjęto w latach 1976-1978, w związku budową zbiornika wodnego w Dobromierzu. Podczas prac archeologicznych udało się rozpoznać zabudowę majdanu, konstrukcję wału oraz rów (tzw. śmietnik). Pozyskano liczny zbiór naczyń ceramicznych, nawiązujący do starszego nurtu garncarstwa wczesnośredniowiecznego oraz stwierdzono obecność form obcych kulturowo (tzw. flasze). Początkowo pozwoliło to badaczom datować obiekt na koniec IX - początek X w. Powtórna analiza zespołu ceramicznego, wskazuje, że obiekt jest młodszy i funkcjonował w X w., być może koło jego połowy. Zwraca również uwagę zastosowanie zewnętrznej oblicówki kamiennej przy wznoszeniu wałów obronnych grodu, która nawiązuje do morawskiej architektury obronnej z IX w. (Kaźmierczyk 1983; Jaworski 2005; Pankiewicz 2012).