1984-1989, 1991-1996, 1999, 2003 - liczne fragmenty naczyń ceramicznych; oktagonalna głowica miecza, topory, grot włóczni, groty strzał, ostrogi, podkowy, kabłączki skroniowe, sprzączki, w tym sprzączka wykonana z brązu, zdobiona ornamentem roślinnym; przęśliki z różowego łupku, monety; żelazne odważniki beczułkowate w koszulkach brązowych (Moździoch 2002).

Grodzisko zlokalizowane ok. 1,5 km na północny-zachód od miasta, w dolinie rzeki Odry, ok. 500 m na zachód od niej, na terenie płaskim, podmokłym, dość często zalewanym przez rzekę, otoczonym łąkami i lasami. Obiekt słabo widoczny w terenie, zniszczony przez orkę oraz średniowieczne zmiany koryta rzeki Odry (Moździoch 2002).

Na podstawie badań wykopaliskowych przypuszcza się, że obiekt został założony na planie lekko wydłużonego owalu o wym. 180 x 100 m. Wały całkowicie zniwelowane. Na majdanie nie natrafiono na ślady dodatkowych umocnień, które dzieliłyby obszar grodu na kilka członów. Ze względu jednak na różnorodność odkrywanych zabytków ruchomych oraz rozplanowanie zabudowy, teren majdanu został sztucznie podzielony na dwie części. We wschodniej partii grodu autor badań wyodrębnił tzw. „castrum minus”, czyli gród mniejszy i w zachodniej części drugi człon tzw. „castrum maius”. Powierzchnia całkowita ok. 1,8 h (Moździoch 2002).

W pozyskanym zbiorze naczyń ceramicznych, dominowała ceramiki całkowicie obtaczanej, wykonywanej głównie techniką taśmowo-ślizgową, zdobiona przede wszystkim dookolnymi żłobkami poziomymi wykonanymi jednozębnym narzędziem, niekiedy grzebykiem, często z pojedynczym motywem umieszczanym nad nim tzw. ornament fryzowym. Analiza fragmentów naczyń pozwoliła badaczowi stanowiska wydzielić 2 grupy ceramiki: starszą grupa A, datowaną na XI-XII wiek oraz młodszą, grupa B określana na XII-XIII wiek (Moździoch 2002).