1961, 1966 - kilkadziesiąt ułamków naczyń obtaczanych, ornamentowanych (Kaletynowie, Lodowski 1968).

1978-1980 - jelec i głowica miecza, topór, grot włóczni, grot strzały, sprzączka, klucz z kółkiem oraz okucie wiadra; 2 rylce kościane, pochewka grzebienia; posrebrzane okucie, gładzik kamienny, liczne fragmenty naczyń ceramicznych (Bykowski 1980, 1981, 1982). 

Grodzisko znajduje się w centrum wsi, na niewielkim wzniesieniu, na krawędzi terasy nadzalewowej rzeki Kaczawy. Obecnie koryto rzeki biegnie ok. 100 m na południe od stanowiska (Kaletynowie, Lodowski 1968). 

Obiekt założony na planie wydłużonego owalu na osi północny zachód - południowy wschód, o wym. 110 x 120 m. Powierzchnia grodu jest nierówna i lekko opada w kierunku południowo-wschodnim. Obiekt otoczony wałami, które najlepiej zachowały się w części północno-zachodniej. Wys. zewnętrzna umocnień wynosi od 5 do 15 m, wewnętrzna do 6 m. Obniżenie o długości ok. 10 m w S partii umocnień, świadczy o istnieniu w tym miejscu bramy do grodu (Kaletynowie, Lodowski 1968).

Dawniej grodzisko było datowane na X/XI-XII w. (Kaletynowie, Lodowski 1968). Dopiero wyniki badań wykopaliskowych przeprowadzonych w latach 1978-1980 uściśliły chronologię grodziska na poł. X-poł. XI w. Podczas prac odkryto depozyt złożony w reliktach budynku mieszkalnego, w skład którego wchodził jelec i głowica miecza, posrebrzane okucie, gładzik kamienny, 2 rylce kościane, pochewka grzebienia, klucz z kółkiem oraz okucie wiadra. Ponowna analiza przedmiotów z depozytu oraz fragmentów naczyń ceramicznych z grodziska, pozwala zawęzić chronologię obiektu do 1 poł. XI w. Wśród pozostałych naczyń z grodziska znajdują się formy nawiązujących do starszego, tradycyjnego nurtu garncarstwa wczesnośredniowiecznego, charakterystycznego dla IX oraz X w. Zwrócono uwagę również na obecność ceramiki datowanej na 2 poł. X oraz początek XI w. (Bykowski 1980, 1981, 1982; Pankiewicz, Rzeźnik 2007).