1938 - 2 czekany, 12 grotów strzał o liściu deltoidalnym z trzpieniem, 14 grotów z zadziorami i tulejką, 2 groty włóczni, jedna ostroga żelazna, krzesiwo, 10 noży, 1 sierp, 7 osełek, 3 przęśliki, łańcuch z zatyczką, sprzączka bez kolca, klucz, 27 srebrnych kółek łączonych, paciorki, 11.109 fragmentów naczyń ceramicznych (Kamińska, 1953).
1975-1985 - 22.789 fragmentów naczyń ceramicznych, 310 przedmiotów bądź ich fragmentów z żelaza, w tym 3 całe topory, 2 całe czekany, 3 groty włóczni, 68 grotów strzał, dwie ostrogi, wędzidło, okucie krzyżowe (zaginione), 20 noży, 7 gwoździ, 4 krzesiwa, łańcuch z zatyczką, żelazna miseczka, sierp, dwie sprzączki żelazne, haczyk, dłuta, szydła żelazne, kółko o średnicy 7 cm. Oprócz tego 6 przęślików, 10 osełek z różnych surowców skalnych, fragment naczynia szklanego, fragment okładziny noża, klucz z brązu, sprzączka z brązu. Wyroby srebrne reprezentuje łańcuch składający się z 27 cienkich niedomkniętych kółek oraz 3 srebrne paciorki (zaginione), paciorki szklane oraz kości zwierzęce (Motylewska 2012). 

Grodzisko zlokalizowane ok. 5 km na wschód od Ozorkowa, na prawym brzegu Bzury. Od strony południowej, zachodniej i północnej obiekt otaczają podmokłe łąki. Obiekt całkowicie rozorany (Kamińska 1953).

Obiekt odkryty przez Jana Fitzke w trakcie prospekcji terenowej, która odbyła się 6.04.1934 r. Jeszcze przed wojną w terenie widoczny był zarys wału i fosy (Fitzke, 1936). Pierwsze badania wykopaliskowe na stanowisku podjęto w 1938 r. Opracowanie wyników badań archeologicznych wraz z analizą zabytków ruchomych zostało wykonane dopiero po wojnie w latach 1949-1952 (Kamińska, 1953).
Pierwotnie grodzisko zlokalizowano na planie prostokąta o zaokrąglonych brzegach, otoczone podwójną linią palisad. W XI w. dodano półkolisty wał. Gród został dwukrotnie spalony (Świątkiewicz, 2008)
Od 1975 r. na grodzisku prowadzono wielosezonowe badania wykopaliskowe. Rozpoznano konstrukcję wałów, na podstawie których określono czas wzniesienia grodu na VIII w. Obiekt został ostatecznie zniszczony w XI w. Wał w konstrukcji rusztowej i przekładkowej, od strony zewnętrznej został zabezpieczony wbitymi pionowo w ziemię palami. Od strony wewnętrznej obudowany drewnem. W zachodniej części wału, udało się zlokalizować bramę. Na majdanie grodu, przy wale odsłonięto ślady drewnianej zabudowy (Motylewska 2012).