Zarejestrowano ślady drewnianej palisady od strony W z fosą o szerokości 2 m. Pozostałości zabudowy o charakterze półziemankowym zadokumentowano wzdłuż wału poprzecznego w części wschodniej i krawędzi nadwiślanej. Na powierzchni oranego wnętrza grodziska, jak również na przedpolu wału warstwa kulturowa.

Grodzisko jest położone około 4 km na północ od Kwidzyna, na wysokim, wschodnim brzegu doliny Wisły, której dno znajduje się ponad 40 m niżej. Stanowisko zajmuje zachodni kraniec szerokiego cypla wysoczyzny morenowej falistej o wysokości 49-54 m n.p.m. Najwyższe pagórki osiągają na wschód od grodziska wysokość 60 m n.p.m. Krawędzie cypla od strony N, W i S opadają stromo. Dnem głębokich parowów od strony południowej oraz północnej płyną niewielkie bezimienne cieki, które ujście znajdują w kanale Liwy.

Obiekt ma kształt nieregularnego owalu, lekko trójkątnego od strony południowej o pow. około 1,2 ha; jego dłuższa oś przebiega po linii NNE-SSW. Powierzchnia majdanu wynosi około 8000 m² (100 x 80 m) - w jego obrębie wyróżniają się dwie niecki. Od wschodu formę grodziska zamyka mocno zniwelowany wał o długości 90 m i szerokości prawie 40 m; podstawa jego silnie rozmyta. Wał ten wzniesiono w konstrukcji drewniano-ziemnej; przed wałem znajduje się fosa o szerokości 12 m i głębokości 3,5 m.