Grodzisko jednoczłonowe w kształcie niere­gularnie półowalnym, o powierzchni około 1650 m², jego wymiary u podstawy wału wynoszą około 65 x 40 m. Obiekt otoczony jest łukowatym wałem, wypiętrzającym się około 6,5 m (54-54,5 m n.p.m.) ponad poziom otaczającego go od strony S i SW terenu, na którym znajduje się osada podgrodowa (ryc. 66. fot. 6). Nieckowaty majdan o powierzchni około 300 m² zagłębiony jest w stosunku do największej wyniosłości korony walu około 4,5 m (około 50 m n.p.m.). W obrębie części W walu znajduje się nieckowate obniżenie (około 3 m). Bezpo­średnio na W oraz S od zewnętrznej podstawy wału widoczne jest niewielkie nieckowate zagłębienie, będące pozostałością po fosie (ryc. 67). Największe deniwelacje terenu w obrębie stanowiska występują między koroną części W wału a dnem doliny (około 12 m). W części N obiekt znacznie zniszczony w wyniku naturalnej erozji spowodowanej przez wody mean­drującej rzeki Drwęcy. Wzdłuż korony wału występują ślady okopów z czasów I wojny światowej(?). Na podstawie szkicu sytuacyjnego stanowiska wykonanego pod koniec lat dwudziestych XX wieku przez J. Kostrzewskiego można przypuszczać, że pierwotnie był to obiekt o kształcie owal­nym z dookolnym wałem(?). W czasie ostatniej prospekcji terenowej (1991 r.) grodzisko porośnięte było pojedynczy­mi drzewami oraz niewielkimi kępami krzewów.