Grodzisko położone u nasady półwyspu, przy zachodnim brzegu Jeziora Bytyńskiego, 1,8 km na wschód od miejscowości Bytyń. Grodzisko wyżynne, stożkowate, usytuowane na naturalnym wzniesieniu, składające się z trzech elementów: właściwego stożka o stromych zboczach, fosy okalającej stożek w połowie wysokości wzniesienia i wału przylegającego bezpośrednio do fosy. Wał i fosa są najbardziej czytelne od strony południowej. Szczytowa część owalnego stożka jest wyraźnie spoziomowana. Wymiary: podstawa stożka - 75 x 80 m, powierzchnia części szczytowej 42 x 46 m, wysokość od lustra wody - 16 m, wysokość od dna fosy, w części południowej 6 m, w części zachodniej 11 m.
Obiekt jest nieznacznie zniwelowany i porośnięty gęstym lasem mieszanym.

W starszej literaturze grodzisko figurowało pod miejscowością Marcinkowice.
W 1926 r. Sandt stwierdził obecność pali drewnianych na odcinku 60 m przy zachodnim brzegu Jeziora Bytyńskiego w odległości około 100 m od grodziska.