Kilkaset ułamków naczyń glinianych, przeważnie z okresu kultury łużyckiej. Materiał wczesnośredniowieczny stanowią fragmenty naczyń słabo obtaczanych, zdobionych motywami linii falistej lub ukośnymi nacięciami.

Grodzisko znajduje się 0,75 km na północny wschód od wschodniego krańca wsi, w lesie, na szczycie wzniesienia o wys. 260 m n.p.m.

Grodzisko poważnie zniszczone, założone na planie owalu, wydłużonego na osi północny wschód - południowy zachód. Średnice obiektu ok. 250 x 150 m.

W północnej i północno wschodniej części zachował się na długości ok. 60 m fragment wału o konstrukcji drewniano-ziemnej (skrzyniowej?). Szer. jego podstawy 5 - 10 m, wys. wewnętrzna do 1 m.

Po zewnętrznej stronie wału zachował się odcinek fosy o szer. 5 m.

Również w części północno-zachodniej zachował się odcinek wału o długości 20 m.

Na majdanie zalega warstwa kulturowa o grubości 0,3 - 1 m.

(Kaletynowie, Lodowski 1968)

Wał kamienno-drewniano-ziemny z oblicówką kamienną. Jądro wału usypane z piasku i żwiru. Korona wału wylepiona gliną. Wał od strony zewnętrznej wzmocniony oblicówką kamienną, od strony wewnętrznej drewnianą konstrukcją, która stanowiła rodzaj szalunku dla jądra wału. Miała ona formę dwóch równoległych drewnianych ścian, oddalonych od siebie o ok. 0,5 m, ułożonych z poziomo leżących jedna nad drugą belek. Ściana wewn. przylegała do jądra wału, zewn. podtrzymywana była przez słupy o średnicy  0,2 m rozstawiane co 1,5 m. Przestrzeń pomiędzy drewnianymi ścianami wypełniono gliną, na którą położono warstwę kamieni.

Oblicówka zewnętrzna. Największe bloki skalne (do 50-70 cm dług.) stanowią podstawę oblicówki. Wyżej oblicówka ułożona z bloczków o dług. 20-30 cm. Oblicówka związana z jądrem wału za pomocą drewnianych poziomych kotew.

(Moździoch 1984; Jaworski 2005)

silnie wydłużony owal,

zewn. 120 x 70 m,

wewn. 90 x 60 m,

pow. całk. 0,84 ha

(Jaworski 2005)